Żeliwne grzejniki i ich wymiana
Przez cały okres PRL-u w większości sytuacji, kiedy stosowano tak zwane centralne ogrzewanie, użytkowane były grzejniki wykonane z żeliwa – te lepszej jakości produkowane były w Polsce, te gorsze w dawnym Związku Radzieckim. W latach 80-tych XX wieku, w czasach największego kryzysu, w budynkach zarówno jednorodzinnych, jak i wielorodzinnych zakładano grzejniki wykonane z blachy, nazywane popularnie blaszakami – były to grzejniki fatalne, gdyż często przeciekały. Dopiero od kilkunastu lat stosowane są w Polsce nowoczesne, lekkie grzejniki metalowe, które są bardzo wydajne – nagrzewają się w kilka minut, do ich funkcjonowania trzeba bardzo małych ilości wody. Dlatego posiadając w domu czy mieszkaniu grzejniki żeliwne starej generacji warto pomyśleć o zmianie grzejników na te nowoczesne – zajmują one mało miejsca i są bardzo estetycznie wykonane. Przy okazji wymiany grzejników, jeśli mamy swój dom jednorodzinny, warto wymienić od razu doprowadzenie do nich wody – obecnie najczęściej stosowane są nurki miedziane oraz z PCV. Te ostatnie mogą przyjmować wodę nagrzana do temperatury 85 stopni Celsjusza, co jest zupełnie wystarczające. Nieco droższe są rurki miedziane, uznane za lepsze, bardziej trwale, tu nie ma żadnych ograniczeń, jeśli chodzi o temperaturę wody. Zarówno rurki wykonane z miedzi, jak i te z PCV – znakomicie można łączyć, podłączać do grzejników, robić obejścia – techniczne jest to o wiele łatwiejsze niż przy rurach stalowych.
